/70 dni temu /
Tak to w tym roku wyszło. Pierwszy raz od nie pamiętam kiedy. Na
spokojnie, bez awantur. Nawet w prezentach się zakochałam - spinka i
ciepłe kapcie robią furorę. Trochę i moje samopoczucie sprawiało że mi
wisiało. Kręgosłup lędźwiowy znów się odzywa, muszę iść do lekarza po
skierowanie na rehabilitację i receptę na leki przeciwbólowe. Denerwuje
się tym okresem i bolącymi jajnikami ale lekarka kazała trochę
poobserwować zachowanie organizmu nim zrobię badania i postanowiłam jej
zaufać. Co ma być to będzie. Póki co nawet przy stole wigilijnym trochę
się położyłam. 1 i 2 dzień świąt to wspólne śniadania - o 9! nawet po
pasterce - trwające ze dwie godziny. Tradycyjnie też rosół na obiad -
też jedzony przy jednym stole. Dziś się śmiałam gdy babcia nazwała mamę
moim imieniem, zwróciłam uwagę że lepiej niech do nas mówi "córciu" to
się nie pomyli - w końcu mnie też wychowała. Oczywiście rodzina to też
pies towarzyszący nam na kanapie (oczywiście pomiędzy mną a mamą) przy
każdym posiłku. Nawet dostał prezent - smakołyk i świecącą obroże. Jakoś
tak wyjątkowo dobrze zniosłam ten czas mimo wszystko nie izolując się
tak bardzo
Nie odważyłam się iść dziś do kościoła. Świętego Szczepana
męczennika za wiarę. Tymczasem ja mam teraz problem z dźwiganiem swojego
krzyża. Przebaczenie swoim winowajcom? Ojciec jest zadrą w oku. Nawet w
czasie mówienia Ojcze Nasz pomijam ten fragment ze łzami w oczach.
Zadzwoniła Aga. W trakcie rozmowy zeszło na to jak sobie radzę i padło hasło ojciec. Ze łzami w oczach powiedziałam że nie chce aby mój tata trafił do piekła <łzy>
Do tej pory gdy umierał ktoś mi bliski wiara była tym dzięki czemu potrafiłam przetrwać.
Tym razem jest inaczej. Wychowana w tradycyjnych chrześcijańskich wartościach mam zadrę w sercu bo nie umiem.
"O zmarłych dobrze albo wcale" - uczono mnie. Tymczasem aby przepracować ten temat muszę mówić źle. Zresztą w relacji mojej i ojca na poziomie mojej świadomości nie ma tego dobra. Bo z tego że Beata i mama mi mówiły że mnie kochał? Co z tego że ja nigdy nie przestałam go kochać i potrzebować? Z żalu i bólu zaczęłam go nienawidzić.
Z rodziną najlepiej na zdjęciach. Bo tylko tyle dobrego mi po nim pozostało. Uśmiechnięte zdjęcia ślubne rodziców. Zdjęcie na którym się przytulamy. Swoich wspomnień nie mam
Zadzwoniła Aga. W trakcie rozmowy zeszło na to jak sobie radzę i padło hasło ojciec. Ze łzami w oczach powiedziałam że nie chce aby mój tata trafił do piekła <łzy>
Do tej pory gdy umierał ktoś mi bliski wiara była tym dzięki czemu potrafiłam przetrwać.
Tym razem jest inaczej. Wychowana w tradycyjnych chrześcijańskich wartościach mam zadrę w sercu bo nie umiem.
"O zmarłych dobrze albo wcale" - uczono mnie. Tymczasem aby przepracować ten temat muszę mówić źle. Zresztą w relacji mojej i ojca na poziomie mojej świadomości nie ma tego dobra. Bo z tego że Beata i mama mi mówiły że mnie kochał? Co z tego że ja nigdy nie przestałam go kochać i potrzebować? Z żalu i bólu zaczęłam go nienawidzić.
Z rodziną najlepiej na zdjęciach. Bo tylko tyle dobrego mi po nim pozostało. Uśmiechnięte zdjęcia ślubne rodziców. Zdjęcie na którym się przytulamy. Swoich wspomnień nie mam
-
dorothy:
Dodaj komentarz ›/ Pokaż wszystkie (1) ›