25,12,2011

-


Nienawidzę wielkanocy,nienawidzę wigilii,nienawidzę bożego narodzenia,nienawidzę sylwestra.Zawsze kiedy wydaje mi się że dawno dawno temu zagubione szczęście rodzinne powróciło pojawia się ktoś/coś i te chwile psuje.Niech wiec te święta się skończą,niech ten straszny rok przeminie by wrócić do zwykłej codziennej beznadziejnej rutyny w której nikt nie musi udawać że białe jest czarne a czarne białe
 
 
 
 
Tym którzy wierzą jeszcze w "zdrowe, wesołe, szczęśliwe, pogodne, pełne rodzinnego ciepła święta bożego narodzenia i szczęśliwy nowy rok" życzę aby nigdy nie przekonali się że są to tylko słowa a rzeczywistość nie wygląda jak na obrazku świętej rodziny
 
 
 
 
Promieniejesz - usłyszałam. Bo jestem z wami szczęśliwa - odpowiedziałam. Kilka godzin później trafiłam do piekła gry kłamstw, przeinaczeń i niedomówień. Od tej pory nic nie jest już takie samo jak było. Miłość uskrzydla, rutyna zabija. Gdzie wiec jestem?
 
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Maciej

-
 Przeglądałam drzewa genealogiczne tworzone przez członków mojej rodziny.  Popatrzyłam czy gdzieś nie mam oczywistego dopasowania mojego ojca. Ale musiałabym na to poświęcić więcej czasu i rozszerzyć konto. Olac. Na pewno nie dziś. Jeśli w ogóle. Dodałam nową żonę byłego wujka. Poszukałam daty śmierci brata babci. Zabolała mnie adnotacja przy kuzynie. Zmarły. Często jak o nim myślę to tak mam. Szkoda mi wujka i cioci, ale boli mnie to też w kontekście własnych przeżyć, własnego minionego życia. Czemu on???? To mogłam być ja. Tak samo mam gdy myślę o Agnieszce Nasiłowskiej, choć nie byłyśmy blisko boli mnie jej śmierć. Zaglądam na jej profil fb. Mija 9 lat. A we mnie Aga siedzi głęboko. Bo to mogło się przytrafić mnie. Rok wcześniej leżałam na stole operacyjnym. Moja przeszłość cały czas rzuca się cieniem na teraźniejszość. W ich osobach usiłuje znaleźć sens tego czemu tak się to życie potoczyło. Maciek i ja właściwie się nie znaliśmy. Ale to członek mojej rodziny. Mój krewny. ...
Czytaj więcej

bol

-
   zastanawiam się czy gdyby nie wizja tak bliskiej operacji nie czułabym się lepiej psychicznie. Łamie się, naprawdę się łamie, noc w noc od niedzieli ból jest ledwo do wytrzymania. Muszę zacząc po południu codeinę łykac mimo że jest mega obżydliwa, może będzie łatwiej wytrwać. Chcę aby już był przyszły poniedziałek, abym była po zabiegu, podłączona do aparatur z zastępem pomocy medycznych pod bokiem które podadzą mi szybko działające środki przeciwbólowe jeśli zajdzie konieczność. Mam dość, serdecznie dość. Teraz gdy wiem co i dlaczego oraz jakie jest rozwiązanie i że operacja jest tak blisko każdy dzień jest torturą gdy tak bardzo boli. Lęk siedzi pod skórą, psychocznie jestem wrakiem człowieka. O poduszce nie napisąłam w grupie, do teresy pdezwałam się w nocy, zresztą na grupę też, przychodzę do domu i bym spała, zresztą w ciągu dnia tak samo. Jeszcze trochę muszę wytrzymać, tylko jak????? Wolałabym nie wiedzieć kiedy zabieg i trafić na sor z nagłym pogorszen...
Czytaj więcej

20.04.2019 Uwielbiam wielką sobotę

-
Obraz
Uwielbiam wielką sobotę. Przy spowiedzi trochę się poryczałam, dostałam lekką bure za zaniedbanie swojej wiary ale może i mi się nalezało, ksiądz nie chciał dla mnie na pewno źle. A Pan Bóg wiem że mi wybacza słabości. Ks Piotr obficie pokropił nie tylko potrawy ale i wiernych. Przy okazji zapytałam po której stronie była spowiedz rok temu i okazało się że mam czarną dziurę odnośnie ubiegłorocznej Wielkanocy, nawet nie umiałam sobie przypomnieć czy to rok czy dwa temu zostałam chrzestną i kiedy byłam u spowiedzi. Jest ciężko. Kwestia hormonów, powrotu do kościoła i konieczność zmierzenia się z przebaczeniem ojcu. Proboszcz skierował mnie na Bednarską na moje pytanie o katolicką pomoc psychologiczną i przypomniał że na Dewajtis pracuje nasz były wikariusz. Niestety wszystko jest płatne. Zrobię zęby i będę się musiała zmierzyć. Bednarska oferuję tanią terapię ze stażystą. To mnie kusi. Tak samo jak kusi konsultacja. Gdybym nie była wierzaca byłoby mi łatwiej. Tymczasem...
Czytaj więcej